In augustus 1975 kwam bij het Gemeentelijk Havenbedrijf het verzoek binnen, van de Organisatie voor Zeevarenden, of men interesse had om mee te doen aan roeiwedstrijden.
Er werd geroeid in reddingssloepen, van de organisatie, in verschillende heats op de rivier de Nieuwe Maas te Rotterdam.

De heren Bert de Bruin en Jan Brugmans , toen werkzaam op de afdeling personeelsindeling, hadden al snel een stel fanatieke jongens bijeen. Op zoek naar een trainer kwam men in gesprek met de heer Briel , docent op de Hogere Zeevaartschool. De heer Briel gaf op school les in diverse nautische vakken en vertelde dat hij het best wel zag zitten om een team van het Gemeentelijk Havenbedrijf te trainen.
In de Waalhaven werd getraind in een grote zware sloep, geschikt voor wel 10 roeiers. De heer Briel was erg fanatiek, menig roeier kreeg op zijn kop. Maar de heer Briel dacht aan zijn naam en besloot ons dat jaar nog niet aan de wedstrijd op de Nieuwe Maas te laten meedoen. Eerst nog een jaartje extra trainen jongens , zei hij, dan weet ik zeker dat jullie volgend jaar bij de beste horen! In 1976 werd er weer fanatiek getraind en in september was het zover, de eerste wedstrijd voor het team van het Gemeentelijk Havenbedrijf. Er werd geroeid tegen andere havenbedrijven gebonden teams: roeiers, loodsen, brandweer, zeevaartscholen en teams gevormd door zeelieden van de in de haven liggende zeevaartuigen. In verschillende heats werd er langs de Parkkade geroeid, vanaf het tunnelgebouw tot de oostkop van de Parkkade. Het zag er voor ons goed uit, we zaten in de finale tegen de brandweer. Er werd flink geroeid, bloed, zweet en tranen vloeide er, het ging gelijk op en bij het naderen van de finish kwamen we iets voor te liggen. We hebben ze te pakken, riep de stuurman, Gerard Langeberg , ook wij dachten dat, we passeerden de boeien en staken onze handen in de lucht. De brandweer gaf nog enkele slagen meer, wat later genoeg bleek te zijn om te winnen! Wat bleek nu, door de ebstroom waren de boeien iets dichterbij komen te liggen dan de finishvlag die op de kade stond. Ook de brandweer was verbaasd zonder dat ze het zelf wisten werden ze tot winnaar gehuldigd. Nu dat zijn we nooit vergeten, de brandweer werd onze grootste tegenstander, maar ook onze beste roeivrienden, maar we hebben ze vele malen daarna verslagen! Tijdens de prijsuitreiking zorgde een schipper op een havendienstboot voor een wel erg natte watershow.Vele supporters moesten naar huis voor droge kleren! Gelukkig koos de organisatie de jaren daarna voor een betere locatie in Delfshaven.

Joost Rijnders , toen hoofd personeelsindeling, begon er ook schik in te krijgen, hij werd onze coach en stimuleerde ons door van alles te regelen, zodat we zoveel mogelijk konden trainen! Onder leiding van de trainer, de heer Briel , de stuurlieden Gerard Langeberg en Cor de Bruin wonnen de roeiers 4 maal de 1 e prijs. In 1980 deden we ook mee aan een roeiwedstrijd in de haven van Maassluis. Er werd geroeid in alles wat maar kon drijven, maar we wonnen wel. Wij gingen nog meer trainen, want we wilden aan meer landelijke wedstrijden gaan meedoen. In 1981 verkregen we, uit het strandvonders depot, onze eigen sloep. Het was een oude sloep achter gelaten door een zeeschip. Na een grondige opknapbeurt werd de sloep, feestelijk tot Regatta gedoopt en in de Dokhaven te water gelaten. Omdat de Regatta oud en vol deuken zat kreeg ie van ons al snel de bijnaam “ Deukebakkie ”! In 1981 werd er voor het eerst meegedaan aan de wedstrijd Harlingen - Terschelling. Dit was toen nog een prestatietocht, 20 sloepen deden ermee, 30 kilometer, over het Wad. De stuurman, Jan Brugmans , stuurde de Regatta in 3.15 uur van Harlingen naar Terschelling waar men onthaald werd door duizenden mensen op de pier en kade. Deze race groeide uit tot één van de grootste en bekendste van het land. In de loop der jaren kwamen er steeds meer teams bij, nu doen er wel zo'n 130 teams mee, en de prestatietocht veranderde in een echte wedstrijd. In 1987 deden er 35 teams mee en na al enkele keren in de top te zijn geëindigd behaalden we nu de 1 e prijs. Als helden werden we bij thuiskomst binnengehaald. In september haalden we weer een huzarenstukje uit, we behaalden in de Leuvehaven tijdens de sprintwedstrijden weer een 1 e prijs.
We waren nu extra gemotiveerd voor de laatste wedstrijd in Amsterdam. Dit was onze eerste race in Amsterdam, gedeeltelijk door de haven daarna door diverse kanalen en uiteindelijk door de grachten van het centrum. Waar we op hoopten gebeurde: ook daar behaalden we de 1 e prijs. Dolgelukkig keerden we in Rotterdam terug. Tijdens onze jaarlijkse afscheidsavond overhandigde de havenmeester, J.J.H. van der Schaaf ons de bekers en voor alle roeiers was er nog een oorkonde met als verrassing van de directie als aandenken een gegraveerde koperen stokanker. De directie was zeer trots op ons doordat wij zo de Rotterdamse Havendienst vertegenwoordigden in het land. Dit onder leiding van Joost Rijnders , die al jaren het transport van de Regatta en diverse sloepen, van andere teams, als sleep of als duwcombinatie verzorgde.Ja, hij was een echte kapitein, in vol ornaat liep hij door de stuurhut en op menig sluis of in de havens werd hij voor een hoge piet aangezien, vanwege al dat goud op zijn uniform! Wat hebben we gelachen met die man, wel streng maar in voor een geintje!
In 1988 werd ons wedstrijdprogramma uitgebreid met de race over het Veerse Meer en de vlettenrace, tijdens het Haring en Bierfeest, in de Vlaardingse haven. Het was weer een topjaar: Harlingen - Terschelling 4 e prijs, Veerse Meer 2 e prijs, sprint in de Vlaardingse haven 1 e prijs, sprint in de Leuvehaven 2 e prijs en in Amsterdam weer een 1 e prijs.
Vanaf 1989 werd de concurrentie steeds groter: er deden meer teams mee. Waren de andere teams beter getraind of hadden ze betere sloepen? Maar we eindigden nog wel in de top 10. Met de gezondheid van onze coach, Joost Rijnders ging het steeds slechter, hij moest noodgedwongen de scepter overdragen aan de heer A. Hagoort .

Joost was al een tijdje bezig met het voorbereiden van een prestatietocht van Bonn naar Rotterdam, in 1990, in verband met het 650 jarig bestaan van Rotterdam en een project voor schonere havens langs de Rijn. En als hij ergens aan begon dan maakte hij het ook af. In het voorjaar van 1990 werden met het feit geconfronteerd dat Joost Rijnders overleed. Dat was een hele schok voor het team, het Gemeentelijk Havenbedrijf en familie. Zijn vrouw, Ant Rijnders en familie stimuleerden ons om vooral door te gaan op uitdrukkelijke wens van Joost. De prestatietocht Bonn - Rotterdam, de droom van Joost, werd een hoogtepunt in ons bestaan. Vanuit Bonn roeiden we de Rijn af en bezochten vele steden waar vele delegaties van gemeentebesturen aan boord, van onze volgboot, de Zebra, kwamen. Alles werd, aan boord van de Zebra, opgeluisterd met een muziekbandje en onder het genot van een hapje en een drankje werden er contacten gelegd met de genodigden. Vele malen haalden we de krant en ook op de radio waren we te horen met onze promotietocht.
Op onze rustdag werden we verrast, op de kade stopte een bus met daarin onze vrouwen, ook Ant Rijnders was daarbij aanwezig. Het deed haar en ons goed dat ze er was! Het werd een erg gezellige dag met een rondleiding door het stadje Xanten , waar Romeinse overblijfselen in een nagebouwd dorp werden bezocht. De roeitocht eindigde in Rotterdam waar we groots werden ingehaald. Aan deze tocht hebben wij heel veel goede herinneringen over gehouden.

Kor Fierens werd onze nieuwe coach voor de komende jaren. Tot 1993 roeiden we nog vele wedstrijden in ons oude vertrouwde “ Deukebakkie ” alleen in de uitslag zakten we wel een aantal plaatsen.

De directie bood ons een nieuwe sloep aan om zodoende weer in de top te kunnen eindigen! Begin januari 1993, werd de nieuwe Regatta in Hellevoetsluis , bij de werf Devo Mill , te water gelaten. De verwachtingen waren hoog want tijdens de trainingen bleek dat de Regatta erg snel door het water ging. Onze eerste wedstrijd Harlingen - Terschelling werd een grote teleurstelling we eindigden op de 79 e plaats! We waren nu wel als één van de eersten binnen, maar op handicap werden we vele plaatsen teruggezet. Later werd de handicap iets bijgesteld waardoor we beter eindigden.

Vanaf 1994 begonnen we ons roeiseizoen in IJmuiden , dat is een mooie trainingswedstrijd voor de race Harlingen - Terschelling. Ook het rondje Dordrecht was in ons wedstrijd programma opgenomen, een mooie wedstrijd dicht bij huis.

In 1995 voeren we als grap mee in een optocht met versierde boten tijdens de Schiedamse Brandersfeesten , we werden 1 e .
Ook de Maasrace was nieuw: prachtige locatie, mooi weer, niet zoveel deelnemers maar daardoor misschien wel de 2 e prijs en als snelste binnen! Een aantal wedstrijden werden de laatste jaren van het wedstrijd programma geschrapt: Veere , Dordrecht en Lelystad.
Aan het einde van het seizoen 1996, nam Cor de Bruin na ruim 20 jaar als roeier en als stuurman afscheid, maar beloofde ons trouw te zullen supporteren en te helpen tijdens de sloeptransporten.
De sloepen van diverse andere teams uit Rotterdam worden al jaren gesleept of op een bak, gekoppeld voor een havendienst boot, naar diverse wedstrijd locaties in het land vervoerd.

Het nieuwe roeiseizoen werd gestart met een nieuwe coach, Jan Brugmans . Willem Borsboom werd de nieuwe stuurman van de Regatta. Het rondje Brielse Meer was een leuke wedstrijd maar werd al snel vervangen door de wedstrijd in Alkmaar. We deden nu mee aan 5 wedstrijden die meetelden voor het landelijke klassement.
In 1999 was Willem genoodzaakt om te stoppen, Roelf Kunst stuurde de race in IJmuiden , waarna Peter de Labije definitief het roer overnam, daar Roelf liever roeide.
Willem Borsboom nam in de loop van het jaar het coachschap van Jan Brugmans over. Ondanks dat er de laatste jaren wat wisselingen in het team waren zijn er toch goede prestaties neergezet.

Namens het roeiteam,

W. Borsboom